Φέτος γιορτάζουμε την ημέρα της γυναίκας εκθειάζοντας τα κατορθώματα της και τη δύναμη που έχει δείξει όλα αυτά τα χρόνια. Με το σύνθημα #ChooseToChallenge δείχνουμε ότι η πρόκληση φέρνει την αλλαγή και η γυναίκα έχει καταφέρει να έχει μία δυνατή παρουσία ακόμα και σε άλλοτε ανδροκρατούμενους τομείς. Στη Forebelle το 70% του προσωπικού είναι γυναίκες καθώς και η CEO της εταιρείας Χρυσάνθη Παπαδοπούλου. Για αυτό το λόγο είμαστε περήφανοι και η παρακάτω συνέντευξη έχει ως στόχο να ακουστεί η δική τους φωνή.
Τι σημαίνει girpower για σένα;
Χρυσάνθη: Θάρρος, τόλμη, να αγαπάς τον εαυτό σου και φυσικά να στηρίζει η μία την άλλη!
Χρύσα: Η δύναμη να κάνει η γυναίκα παράλληλα αμέτρητα πράγματα, κάτι σαν πολυεργαλείο!
Κέλλυ: Ο δυναμισμός, η αυτοπεποίθηση που έχει αποκτήσει και η ανεξαρτησία,
Γεωργία: Η ανεξαρτησία της και η παράλληλη εξέλιξη που έχει όλα αυτά τα χρόνια σε όλους τους τομείς.
Ρένα: Το ότι έχουμε καταφέρει να είμαστε ανταγωνιστικές με τους άντρες και εξίσου ικανές.
Νατάσα: Η δύναμη που έχει αποκτήσει η γυναίκα μέσα από όλα αυτά που κατάφερε να διεκδικήσει.
Ζέτα:Τα πάντα! Η ανεξαρτησία που έχει αποκτήσει.
Μαρία: Το ότι είμαστε πιο ενωμένες σαν γυναίκες από ποτέ.
Έλενα: Δύναμη. Η φωνή της γυναίκας επιτέλους ακούγεται.
Λιάνα: Η γυναίκα έχει δύναμη, φωνή, αγωνιστικότητα.
Έχεις νιώσει ποτέ μειονεκτικά ως γυναίκα;
Χρυσάνθη: Δυστυχώς ναι. Ειδικά στο προσωπικό κομμάτι. One woman's show in a man's world. Πολλές φορές έχω νιώσει ότι ο άντρας ακόμα και σήμερα φοβάται να πλησιάσει μια γυναίκα πετυχημένη ή με δύναμη και με αυτοπεποίθηση γιατί έχει μάθει να έχει πάντα αυτός το πάνω χέρι.
Κέλλυ: Ναι, έχω νιώσει πολλές φορές στο παρελθόν μειονεκτικά για το σώμα μου. Δυστυχώς η γυναίκα συνεχίζει να επηρεάζεται από διάφορα σωματότυπα που προβάλλονται ως ιδανικά.
Ρένα: Όχι. Έχω έρθει σε δύσκολη θέση λόγω φύλλου αλλά ποτέ δεν ένιωσα μειονεκτικά για αυτό που είμαι.
Ελένη: Ναι. Μεγαλώνοντας με αδελφό από μικρή ηλικία έβλεπα διακρίσεις ανάμεσα μας πάντα με την δικαιολογία ‘΄ε, άλλο εσύ, εσύ είσαι κορίτσι’’.. Εγώ έπρεπε να μαζέψω το τραπέζι, εγώ να σερβίρω, εγώ να σιδερώσω εγώ να γυρίσω νωρίτερα. Όχι πως το έκανα βέβαια...
Σάντρα: Όχι. Όταν τύχαινε να μου πει κάποιος ότι δεν μπορώ κάτι επειδή είμαι γυναίκα πείσμωνα περισσότερο.
Νατάσα: Ναι. Δυστυχώς έχω ζήσει σε προσωπική σχέση την υποβάθμιση και την υποτίμηση στο γυναικείο φύλο.
Χριστίνα: Και να και όχι. Για παράδειγμα σε μία δουλειά μου στο παρελθόν ήμουν η μόνη γυναίκα που οδηγούσα βανάκι και άκουγα συχνά σχόλια που με έκαναν να νιώσω άβολα, μειονεκτικά όμως όχι.
Λιάνα: Ναι. Προφανώς έχει τύχει πολλές φορές να με σχολιάσουν στο δρόμο και να νιώσω πάρα πολύ άβολα. Στις δουλειές του σπιτιού επίσης, ακόμα και σήμερα θεωρείται λανθασμένα αυτονόητο ότι είναι υποχρέωση της γυναίκας να συγυρίζει καθώς έτσι κάνει η σωστή ‘’νοικοκυρά’’. Ο άνδρας από την άλλη ‘’βοηθάει στις δουλειές του σπιτιού’’. Δεν βοηθάς...κάνεις το αυτονόητο!
Φιλιώ: ‘Οχι. Έχω αντιμετωπίσει σεξιστικά περιστατικά αλλά δεν ένιωσα μειονεκτικά.
Φέτος με αφορμή αυτήν την ημέρα γιορτάζουμε τα κατορθώματα της γυναίκας όλα αυτά τα χρόνια. Ποιό θεωρείς είναι το μεγαλύτερο σου κατόρθωμα έως τώρα; Κάτι που κατάφερες και αξίζει να είσαι περήφανη;
(Σε αυτό το σημείο τα περισσότερα κορίτσια δίστασαν και η πρώτη τους αντίδραση ήταν σιγά μωρέ δεν έχω κάνει και κάτι. Χρειάστηκε υπενθύμιση ότι όλες πρέπει να είμαστε περήφανες για αυτά που έχουμε καταφέρει όσο ασήμαντα και αν νομίζουμε ότι θα ακουστούν. )
Χρυσάνθη: Είμαι περήφανη φυσικά για τη Forebelle αλλα και για τους ανθρώπους που έχω γύρω μου. Έχω φτάσει επίσης σε ένα σημείο που νιώθω καλά με τον εαυτό μου έχω δουλέψει πολύ σε αυτό το κομμάτι και είναι κάτι που συνεχίζω να δουλεύω καθημερινά.
Χρύσα: Για το ότι δεν έχω μείνει ποτέ στάσιμη. Πάντα μαθαίνω καινούρια πράγματα και εξελίσσομαι. Έτσι μόνο ωριμάζεις, έτσι μόνο προχωράς.
Κέλλυ: Νιώθω περήφανη που έχω δουλέψει πολύ με τον εαυτό μου και δεν επηρεάζομαι πλέον από εξωτερικούς παράγοντες σε ότι έχει να κάνει με το σώμα μου. Έχω καταφέρει να ανταπεξέλθω μόνη μου και συνεχίζω.
Γεωργία: Έκανα μεταπτυχιακό στην Αθήνα και έμενα Θεσσαλονίκη. Επί 1,5 χρόνο πηγαινοερχομουν κάθε εβδομάδα για να το τελειώσω. Δεν σκέφτηκα ούτε στιγμή να τα παρατήσω και είμαι περήφανη για αυτό.
Ρένα: Σε μία πολύ δύσκολη οικογενειακή στιγμή εγώ και η μαμά μου καταφέραμε να ανταπεξέλθουμε μόνες μας και να βγούμε ακόμα πιο δυνατές.
Ελένη: Μετά από πολλά χρόνια κατάφερα να νοικιάσω μόνη μου σπίτι με τα δικά μου χρήματα και ένιωσα πραγματικά ανεξάρτητη. Για πολλούς μπορεί να μην είναι σπουδαίο αλλά εγώ το πάλευα για χρόνια.
Σάντρα: Έκανα την πτυχιακή μου στη Αθήνα και ήταν μία πολύ σκληρή δοκιμασία για εμένα. Κατέβηκα ολομόναχη χωρίς βοήθεια χωρίς να έχω σπίτι να μείνω τελευταία στιγμή. Όσο τρομακτικό και αν ήταν μου απέδειξε πόσο δυνατή μπορώ να γίνω και είναι μία ανάμνηση που μου άφησε ωραία συναισθήματα στο τέλος.
Νατάσα: Κατάφερα να βγω από μία τοξική σχέση που μου είχε προκαλέσει συναισθηματικά μεγάλη ζημιά. Δεν το άφησα όμως να με καταβάλει. Δούλεψα πάνω στον εαυτό μου και έχω πλέον την δύναμη να ανταπεξέρχομαι καθημερινά σε ότι προκύψει.
Ζέτα: Από πολύ μικρή ηλικία κατάφερα να είμαι ανεξάρτητη και να τα βγάζω πέρα μόνη μου. Έμαθα να στέκομαι στα δικά μου πόδια και νιώθω πολύ περήφανη.
Μαρία: Το πτυχίο γαλλικής φιλολογίας που έχω. Κατάφερα να περάσω στη σχολή που ήθελα και ακόμα και αν δεν δουλεύω full time πάνω σε αυτό συνεχίζω να το εξασκώ.
Χριστίνα: Έχασα αγαπημένα μου πρόσωπα σε πολύ μικρή ηλικία. Δεν άφησα να με ορίσει αλλά να με κάνει πιο δυνατή και να μάθω να προχωράω στη ζωή ότι και αν συμβεί.
Έλενα: Δουλεύω από τα 15 μου και πλέον νιώθω πως είμαι πολύ καλά επαγγελματικά. Έχω κάνει πολύ δρόμο και ελπίζω να έχω και άλλο μπροστά μου.
Λιάνα: Πήγα μόνη μου στο εξωτερικό για μεταπτυχιακό και ήταν μία πολύ ζόρικη εμπειρία για μένα. Πολλές φορές ένιωσα πως θέλω να τα παρατήσω και να γυρίσω αλλά δεν το έκανα πάλεψα και στο τέλος πήρα το πτυχίο με πολύ καλό βαθμό μάλιστα.
Φιλιώ: Χαίρομαι πολύ για την ανεξαρτησία που έχω αποκτήσει. Ακόμη είμαι περήφανη που πήρα μέρος σε εθελοντικά προγράμματα και κατάφερα με τον τρόπο μου να βοηθήσω. Είχα γίνει και ανάδοχος παιδιού και παροτρύνω όλο τον κόσμο να το δοκιμάσει.
Ποιό είναι το δικό σου μήνυμα για τις γυναίκες;
Χρυσάνθη: Να τολμάνε να λένε ναι και όχι. Να πιστεύουν στον εαυτό τους! Και επιτέλους να σταματήσουμε να τρελαινόμαστε με αυτό που λέγεται σωστό timing. Το normal του καθενός είναι διαφορετικό από κάποιου άλλου και πρέπει να στηρίζουμε τις επιλογές των γύρω μας. Η ευτυχία μπορεί να είναι διαφορετική για τον καθένα εξάλλου.
Χρύσα: Να μην συμβιβάζονται και να μην βολεύονται. Ότι είναι δύσκολο δεν είναι και αναπόφευκτο εάν δουλέψεις για αυτό.
Γεωργία: Να βάζουν την ευτυχία τους πάνω από όλα.
Ρένα: Να πιστεύουν στον εαυτό τους.
Σάντρα: Να μην φοβούνται να κάνουν πράγματα.
Φιλιώ: Θα ήθελα να αλλάξουν οι συνθήκες και να μπορούν οι μονογονεϊκές οικογένειες να υιοθετούν πιο εύκολα.
Ελένη: Μόνο αν δεν φοβούνται να μιλήσουν θα καταφέρουν να ακουστούν.
Νατάσα: Keep going. Δεν έχουμε ανάγκη κανέναν έχουμε την φυσική ικανότητα να αντέχουμε στις δυσκολιες.
Ευχαριστώ όλα τα κορίτσια για το χρόνο τους και για τη δύναμη τους.
Together we are stronger!
